മഴ!! പെയ്യുന്നു നീ എനിക്കായ്...
കരയുന്നു നീയെന്‍ നൊമ്പരം ഉള്‍ക്കൊണ്ട്‌
ചിരിക്കുന്നു നീയെന്‍ പുഞ്ചിരി കാണാനായ്
മറയുന്നു നീ ഞാന്‍ നിന്നെ തേടാനായ്...
പതുങ്ങുന്നു ആകാശത്തിന്റെ വിരിമാറിലെങ്ങോ,
എന്റെ പിന്‍വിളിക്ക് കാതോര്‍ത്തു നീ
നൊമ്പരം കടലായ്‌ മനസ്സില്‍ നിറയുമ്പോള്‍
നീ വരും മിഴിനീരായ് പെയ്തൊഴിയാന്‍
ഒരു നിമിഷം പുഞ്ചിരിയായ്‌ കണ്ണീരായ് മറുനിമിഷം
വഴി തെറ്റി അലയുന്ന മനസ്സോടെ
കാത്തിരിക്കുന്നു.... കനവിന്റെ മായാ -
മരീചികയ്ക്കരികില്‍ ഏകയായ് നിന്നെ..
വരില്ലേ വീണ്ടുമൊരിക്കല്‍ കൂടി തോഴിയായ്?
മരണക്കടലിന്റെ തീരങ്ങളോളം..
ഇനി യാത്ര പറയാതെ പൊയ്ക്കോട്ടേ ഞാന്‍ ?
നീയും പറയരുതെന്നോട്... അറിയുന്നു ഞാനാണ് നീ....
മഴയില്‍ വെറുതെ നനയാന്‍, തനിച്ചിരുന്നു മഴയോട് കഥ പറയാന്‍, കരയുന്ന മഴയെ കളിയാക്കാന്‍ എന്നും ഇഷ്ടമായിരുന്നു. അന്നെല്ലാം ചിരിയായിരുന്നു മഴയ്ക്ക്‌ ഞാന്‍ സമ്മാനിച്ചിരുന്നത്....
പക്ഷേ ഇന്ന് നിനക്ക് സമ്മാനമായ്‌ നല്‍കാന്‍ കണ്ണീരാനെന്റെ കയ്യിലുള്ളത്. അടര്‍ന്നു വീഴുന്ന മഴമുത്തുകളോടൊപ്പം എന്റെ പ്രാണന്റെ നൊമ്പരം കൂടി ഉരുകി വീഴട്ടെ.. ആരുമറിയാതെ.....
അറിയാം നിനക്കെന്റെ വേദന അറിയാതിരിക്കനാവില്ലെന്ന്.... എങ്കിലും നീ അറിയാതിരുന്നെങ്കില്‍...... പരിഭവമല്ല പ്രണയമാണ് എനിക്കെന്നും നിന്നോട്... കാരണം ദു:ഖത്തിന്റെ പ്രതിരൂപമാണ് നീ....... ഞാനെന്നും പ്രണയിക്കുന്ന ദു:ഖത്തിന്റെ.... "എന്റെ നിഴലിനെപോലെ".... നീ ചിരിച്ചാലും അടരുന്നത് കണ്ണീരാണ്...
ആകാശ നീലിമയില്‍ നിന്നുത്ഭവിച്ചാലും നിറക്കൂട്ട് അണിയാറില്ല നീ.. അതെ നിറമില്ലാത്ത യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാണ് നീ.. നശ്വരമായ മനുഷ്യ ജീവിതം പോലെ പെയ്തു പെയ്തു തീര്‍ന്നു പോകാനായ് വീണ്ടും വീണ്ടും പെയ്യുന്നു നീ...
1 comment:
Peythittum Peythittum Theeratha Mazha Pole Snehichu Snehichu Mathi varathathanu manushya janmam....
Post a Comment