എന്റെ ഭ്രാന്തന്‍ മനസ്സില്‍ സ്നേഹം കൊണ്ടൊരു
തടവറ തീര്‍ത്തു നിന്നെ ഞാന്‍ തടവിലിട്ടു
ഒരിക്കലും നീ എന്നെ വിട്ടകലാതിരിക്കാന്‍
നിന്റെ കൈകാലുകള്‍ വെട്ടി കളഞ്ഞു ഞാന്‍
മറ്റൊന്നും നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ പതിയാതിരിക്കാന്‍
ഞാന്‍ പിന്നെ നിന്റെ കണ്ണുകളാണ് ചൂഴ്ന്നെടുത്തത്
ശബ്ദങ്ങള്‍ നിന്നെ ആകര്‍ഷിക്കാതിരിക്കാനാണ്
നിന്റെ ചെവികള്‍ തകര്‍ത്തു കളഞ്ഞത്
നിന്നിലെ ഓരോ തുള്ളി രക്തവും
പകര്‍ന്നു തന്നത് എനിക്കായിരുന്നു
അവസാനം ഹൃദയത്തിന്റെ മിടിപ്പ് മാത്രമായി
നീ അവ്ശേഷിച്ചപ്പോഴും നീ എന്നോട് യാചിച്ചില്ല
അത് കൂടി തീര്‍ത്തു കളയണമെന്ന്
കാരണം നിനക്കറിയാമായിരുന്നു
ഞാനെന്ന ജഡത്തില്‍ ജീവന്‍ തുടിക്കുന്നത്
നിന്റെ ഹൃദയം മിടിക്കുമ്പോഴാണെന്ന്
നിന്റെ ഇരുണ്ട വഴികളില്‍ എന്റെ
കണ്ണുകള്‍ പ്രകാശം പരത്തുമെന്ന്
നിനക്ക് കൈകളില്ലെങ്കിലും ഞാന്‍ കൈകളാവുമെന്നു
എന്റെ ധമനികള്‍ നിനക്ക് രക്തം പകര്‍ന്നു നല്‍കുമെന്ന്
പക്ഷേ എന്റെ ഹൃദയം നിശ്ചലം ആണെന്നും
പകരം നിന്റെ ഹൃദയം മിടിക്കണമെന്നും...
എന്റെ ഭ്രാന്ത മനസ്സു സൂന്യതയില്‍ അലയുമ്പോള്‍
തകര്‍ന്ന നിന്റെ ഹൃദയം മിടിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു
എനിക്കായ് .. ഞാന്‍ സ്വയം നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാനായ്
പിന്നെടെപ്പോഴോ എന്റെ ഭ്രാന്തന്‍ ചിന്തകളില്‍
നിന്ന് ഒരു നിമിഷം തിരിച്ചു വന്നപ്പോള്‍
നിന്റെ തകര്‍ന്ന രൂപം കണ്ടു കരഞ്ഞ എന്നോട്
കരയരുത് ഞാനില്ലേ കൂടെ എന്ന്
നിനക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ എന്റെ ഹൃദയം മിടിക്കുന്നതെന്ന്
നിശബ്ധമായി നീ പറഞ്ഞു
അന്നാണ് ഞാന്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്
ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുകയായിരുന്നു എന്ന്
പക്ഷെ അന്ധയും ബധിരയും മൂകയും
നിരാലംബയും ആയത് ഞാനാണ് എന്ന്
തകര്‍ന്നു പോയ നിന്റെ ഹൃദയം ഇപ്പോഴും ദുര്‍ബലമായ്
മിടിക്കുന്നത്‌ എനിക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാണ് എന്ന്
ആ മിടിപ്പിനു കാതോര്‍ത്തു, ആ മാറില്‍ മുഖം
ചേര്‍ക്കുമ്പോള്‍ അറിയുന്നു നമ്മുടെ ദൈവങ്ങള്‍ക്ക്
ഹൃദയം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന്....
പക്ഷെ അപ്പോഴും നീ എന്നെ സന്ത്വനിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു
