Monday, 29 August 2011

അണഞ്ഞു പോയ മാനസ്സ ദീപം

ദു:ഖത്താല്‍ തേങ്ങുന്നു നീലാകാശം
മിന്നും താരകളെല്ലാം എങ്ങോ പോയൊളിച്ചു
വിണ്ണിന്റെ അശ്രുവാല്‍ അവനി നിറഞ്ഞു
പാല്‍ ചന്ദ്രികയും തന്‍ മൂടുപടതിലമര്‍ന്നു
വനമുല്ല വിടരാന്‍ മറന്നു പോയി
നിശാഗന്ധി നിന്‍ സുഗന്ധം വാര്‍ന്നു പോയോ?
ആരണ്യം പൂകള്‍ക്ക് കുരു ക്ഷേത്രമായ്
ഗിരി നിരകള്‍ക്കും മിഴി നീര്‍ ചാലുകള്‍
നൊമ്പരം പേറിയോരാ അശ്രു ബിന്ദുക്കളെന്‍
ആത്മാവിനുള്ളിലെക്കൊഴുകിയെത്തി
ഇളം തെന്നലില്ല വാര്‍ മഴവില്ലില്ലാ
തംബുരുവില്‍ മീട്ടിടുവാന്‍ രാഗങ്ങളില്ലാ
ദു:ഖിതമാകുമീ ഹൃദയ മയൂഖത്തില്‍
പീലി വിടര്‍ത്തുവാന്‍ വര്‍ണങ്ങള്‍ ഇല്ല
കാര്‍ത്തിക നെയ്‌ വിളക്കണഞ്ഞു പോയി
ഇരുള്‍ തിങ്ങും വഴിയില്‍ ഞാന്‍ ഏകയായി
ശൂന്യത വഴിയുന്ന ശോക സംഗീതമായ് എന്‍
സ്വപ്ന സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞു വീണു