മനസിനുള്ളില്‍ അടര്‍ന്നു വീഴുന്ന നൊമ്പരത്തിന്റെ തേങ്ങല്‍ ചീളുകള്‍........
നഷ്ടപ്പെടലുകളുടെ, വേദനകളുടെ, അദൃശ്യമായ മാറാപ്പുകള്‍..........
തകര്‍ന്നുപോയ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ബാക്കിയാക്കിയ ശൂന്യത............
നൊമ്പരങ്ങളുടെ ഏകാന്ത തീരത്തുനിന്നും സാന്ത്വനത്തിന്റെ മറു തീരം തേടിയുള്ള ഈ യാത്ര............. സൂര്യന്‍ ചക്രവാളാന്തത്തില്‍ മറഞ്ഞു പോകുന്നതുപോലെ.... സന്ധ്യ ഇരുളില്‍ അലിഞ്ഞു ചേരും പോലെ..... കണ്ണീര്‍ തുള്ളികള്‍ അലിയിച്ചു കളയാനൊരു മഴ പെയ്തിരുന്നെങ്കില്‍.... തോരാതെ.....തോരാതെ...... ഒരിക്കലും തോരാതെ
Friday, 30 September 2011
Again you called me.. u said "i have never seen you crying so much and i dont know what to say". i dint cry so far for any thing but today.. i cant forget... y life is full of pain.... y am i loosing all my closed ones..
No comments:
Post a Comment